నేనెందుకిలా............13

          
               నన్ను చూసి ఆవ్యక్తి వినయంగా లేచి నిల్చున్నాడు.ఆ శ్చర్యంతో అతని ఎదురుగా కుర్చీలో కూర్చున్నాను.అతను చూడటానికి అందంగానే ఉన్నాడు.
ఇతనికి నాతో పనేమిటి చెప్మా అనుకొం టూ చూస్తూన్న నన్ను చూసి చిన్నగా నవ్వాడు అతను.నాన్న గారు మా ఇద్దరి వైపూ చిరునవ్వుతో చూస్తూ కూర్చుని ఉన్నారు.
నిశ్శబ్ధాన్ని ఛేదిస్తూ మొదలుపెట్టాడతను.  "నేను అరవాణి సంఘం రెప్రసెన్టేటివును.చెన్నై నించీ వస్తున్నాను.మీలాంటి వాళ్ళకోసం ఈ సంఘం స్థాపించపడింది.మీలాంటి వారందరూ ఒకచోట చేరి సేవా కర్యక్రమాలు చేస్తూంటారు.మిమ్మల్ను పోషించే భాద్యత సంఘమే తీసుకొంటుంది.మీకు నెల నెలా కొంత జీతం కూడా ఇస్తారు.మీరు సగర్వంగా తలెత్తుకొని బ్రతకటా నికి మా సంఘం సహాయ పడుతుంది.మీలాంటి వారు మూడు వందల మంది ఇప్పటికే ఈ సంఘంలో చేరివున్నారు.మీరు సరే నంటే ఇప్పుడే ఫార్మలిటీస్
పూర్తి చేద్దాం."   అంటూ సూటుకేసులోంచీ కొన్ని పేపర్లు బయటకు తీశాడు.నా కాలిక్రింద భూమి కదలసాగింది.నోరు ఎండిపోయింది.నాలుకతో పెదవులు తడుపుకొంటూ అడిగాను  " అరవాణి అంటే"   అతను నావైపు చూసి చిన్నగా చెప్పాడు   "తమిళంలో అరవాణి అంటే ’కొజ్జా’ అని అర్ధం"
నాకడుపులోంచీ దుఃఖం ఎగదన్నుకొస్తూంది ఉప్పెనలా.అంతటి దుఃఖాన్నీ చిరునాలుకతో గొంతులో  నొక్కిపట్టి  అడిగాను :నన్ను గురించి ఎలా తెలిసింది"
అతను సూటుకేసులోంచీ ఒక ఉత్తరం తీసి చూపిస్తూ చెప్పాడు  "మీనాన్నగారే ఈ ఉత్తరం మాకు వ్రాశారు"
నాగొంతు లోంచీ కెవ్వుమన్న కేక వచ్చింది.కన్నీటితో నిండిన కన్నులలోంచీ నాన్న గారివైపు చూశాను.తలదించుకొని కూర్చున్నాడు.
’నేను మీకింత భారమయ్యానా నాన్నా!" అని మాత్రం అనగలిగాను.ఆపై దుఃఖంతో గొంతు పూడుకుపోయింది.రెండు చేతుల మధ్యతలనుంచుకొని పెద్దగా ఏడవసాగాను.
గది గుమ్మం వద్ద నిల్చుని అంతా వింటున్న అమ్మ చెంగున నాదగ్గరకు దూకింది.నా తలను చేతులతో పట్టుకుని పొట్టకాన్చుకుని జుట్టు నిమురుతూ అతనితోఅంది
"మీరు దయచేసి బయటకు వెళ్ళండి" అంది తర్జనితో వాకిలి చూపుతూ.
’మేము కొజ్జాలకు సేవ చేస్తున్నాం.ఇది మీకు చాలా మంచి అవకాశం......’  ఇంకా ఏదో చెప్పబోతున్నాడు
వెనుక నించీ శివా ఒక్క ఉదుటున అతని దగ్గరకు దుమికాడు.అతని చేతులలోని పేపర్లు లాక్కుని చింపేశాడు.వాడి కళ్ళలోంచీ నీళ్ళు ధారగా కారుతున్నాయి.”మా బృంద మాకు భారంకాదు.దయచేసి వెళ్ళి పొండి ’ అరుస్తూ చెప్పాడువాడు.
అంతటి దుఃఖంలోకూడా ఒక చిన్న ఆనంద వీచిక నన్ను తాకింది.శివా కు నేనంటే ఎంత ప్రేమ.
అతను నాన్న వైపు ఒక చూపు చూసి నిష్క్రమించాడు.
"ఎంతపని చేశారండీ.బృంద లేకుండా మనం బ్రతక గలమా  " అంది అమ్మ కన్నీటి తో
శివా నాన్న వైపు కోపంతో చూడసాగాడు.   నామట్టుకూ నేను ఎవ్వరినీ ద్వేషించే స్తితిలో లేను.పెన్నిధి లాగా దొరికిన అమ్మ నడుము గట్టీగా పట్టుకొని  ఏడవసాగాను.నాన్న ఏదో సణుక్కొంటూ లోనికెళ్ళిపోయాడు.
అప్పుడు శివా అన్నాడు అమ్మతో  ’అమ్మా! బృంద ను డాక్టరుకు చూపించి సెక్సు మార్పిడి చెయ్యిస్తే. ఈరోజుల్లో జరగనిదేంఉంది,డబ్బు ఖర్చు పెట్టాలేగాని.’
నేను శివా వైపు ఆశ్చర్యంగా చూడసాగాను.........ఇది జరుగుతుందా????????
 పూర్తి  నవల కోసం  ఇక్కడ  క్లిక్ చేయండి .

నేనెందుకిలా............ 12

"మా ఫ్రెండ్సందరూ నన్ను గేలి చేస్తున్నారు బృందా !మీచెల్లెలు లాగే నీవుకుడా నేమో! ఒకసారి చూసుకో. అంటు ఒకటే ఎగతాళి చేస్తున్నారే !నాకైతే ఏడు పోస్తుంది..నీకు చెప్పి నిన్ను బాధ పెట్టగూడ దనుకున్నాను.కాని తప్పలేదు బృందా!కాలేజి మానేద్దామను కొంటు న్నానే!" వాడి కళ్ళల్లో చివ్వున నీళ్ళు చిమ్మాయి.నేను గాజు కళ్ళతో వాడికేసి చూడసాగాను.
అంటే,నేనిప్పుడేం చెయ్యాలి? చచ్చి పోవాలా? నేను చేయగలిగింది అది ఒక్కటే గదా.వీడి ఉద్దేశ్యం గూడా అదేనా?
"శివా! నేనేం చేయనురా? చెప్పు.నువ్వేం చెయ్యమంటే అది చేస్తాను.కానీ చచ్చిపోమ్మని మటుకు చెప్పకురా.నాకంతధైర్యం లేదురా.
నాకప్పుడే చచ్చి పోవాలని లేదురా " రెండు చేతులతో తలకొట్టు కొంటూ పెద్దగా ఏ డవ సాగాను .
శివా నా రెండు చేతులు గట్టిగా పట్టుకొని  నా తలను వాడి గుండెల కదుము కున్నాడు.ధుక్కంతో వాడి గుండెలు ఎగిసెగిసి
పడుతున్నాయి.
    **********          ************************  *********
                                       మండు వేసవిలో చిరుజల్లులు కురిసినట్టు మా కుటుంబంలోకూడా ఒక సంతోష సంఘటన జరిగింది.శివా ఆపరేషన్ జయప్రదమయ్యింది.వాడు పూర్తి ఆరొగ్యవంతుడయ్యాడు. మా యింట్లో సంతోషం వెల్లివిరిసింది.చాలా రోజుల తర్వాత  సందడి ,సంతోషం, నవ్వులతో మాయిల్లు కళ కళ లాడింది.వారంరోజులపాటు నన్ను నేను మరచి ఆ వేడుకలలో భాగం పంచుకొన్నాను.అమ్మా నాన్న లను అలా సంతోషంగా చూసి ఎన్ని రోజులయ్యిందని.
                                              ఆరోజు ఆదివారం. అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు.గేటు చప్పుడైతే కిటీకీలోంచీ బయటకు చూశాను.ఎవరో పాతికేళ్ళలోపు యువకుడు లోనికి వస్తున్నాడు .నేను నాగదిలోదూరి తలుపేసుకొన్నాను.ఈమధ్య  చిన్న అలికిడైనా గుల్లలోకి దూరి ఆత్మ రక్షణ చేసుకొనే నత్త లాగా నేను బయట చిన్న అలికిడైనా నా గదిలోకి దూరిపోతున్నాను.ఇంటికివచ్చేవాళ్ళంతానా వైపు అదోలా చూస్తున్నారు.అసలు నన్ను చూడడానికే కొందరు పని లేక పోయినా వస్తున్నారేమోనని నా అనమానం .కానీ ఆ వచ్చినతను చేతిలో  సూటుకేసుతో  దిగాడు .ఎవరైనా బందువేమో !
నా ఆలోచనలనంతం చేస్తూ కొంచెం సే పు తర్వాత  తలుపు శబ్ద మయ్యింది.                 నాన్న!
'నీకోసం ఎవరొచ్చారో చూడు !'       నాకోసమా? ఈ భూప్రపంచంలో నాకో గుర్తింపు ఉందా? నన్ను చూడడానికి ఎవరైనా వస్తారా?
ఎవరునాన్నా?      'వచ్చి చూడు '    సంభ్రమంగా నాన్న నను సరిం చాను .................