అంటే,నేనిప్పుడేం చెయ్యాలి? చచ్చి పోవాలా? నేను చేయగలిగింది అది ఒక్కటే గదా.వీడి ఉద్దేశ్యం గూడా అదేనా?
"శివా! నేనేం చేయనురా? చెప్పు.నువ్వేం చెయ్యమంటే అది చేస్తాను.కానీ చచ్చిపోమ్మని మటుకు చెప్పకురా.నాకంతధైర్యం లేదురా.
నాకప్పుడే చచ్చి పోవాలని లేదురా " రెండు చేతులతో తలకొట్టు కొంటూ పెద్దగా ఏ డవ సాగాను .
శివా నా రెండు చేతులు గట్టిగా పట్టుకొని నా తలను వాడి గుండెల కదుము కున్నాడు.ధుక్కంతో వాడి గుండెలు ఎగిసెగిసి
పడుతున్నాయి.
********** ************************ *********
మండు వేసవిలో చిరుజల్లులు కురిసినట్టు మా కుటుంబంలోకూడా ఒక సంతోష సంఘటన జరిగింది.శివా ఆపరేషన్ జయప్రదమయ్యింది.వాడు పూర్తి ఆరొగ్యవంతుడయ్యాడు. మా యింట్లో సంతోషం వెల్లివిరిసింది.చాలా రోజుల తర్వాత సందడి ,సంతోషం, నవ్వులతో మాయిల్లు కళ కళ లాడింది.వారంరోజులపాటు నన్ను నేను మరచి ఆ వేడుకలలో భాగం పంచుకొన్నాను.అమ్మా నాన్న లను అలా సంతోషంగా చూసి ఎన్ని రోజులయ్యిందని.
ఆరోజు ఆదివారం. అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు.గేటు చప్పుడైతే కిటీకీలోంచీ బయటకు చూశాను.ఎవరో పాతికేళ్ళలోపు యువకుడు లోనికి వస్తున్నాడు .నేను నాగదిలోదూరి తలుపేసుకొన్నాను.ఈమధ్య చిన్న అలికిడైనా గుల్లలోకి దూరి ఆత్మ రక్షణ చేసుకొనే నత్త లాగా నేను బయట చిన్న అలికిడైనా నా గదిలోకి దూరిపోతున్నాను.ఇంటికివచ్చేవాళ్ళంతానా వైపు అదోలా చూస్తున్నారు.అసలు నన్ను చూడడానికే కొందరు పని లేక పోయినా వస్తున్నారేమోనని నా అనమానం .కానీ ఆ వచ్చినతను చేతిలో సూటుకేసుతో దిగాడు .ఎవరైనా బందువేమో !
నా ఆలోచనలనంతం చేస్తూ కొంచెం సే పు తర్వాత తలుపు శబ్ద మయ్యింది. నాన్న!
'నీకోసం ఎవరొచ్చారో చూడు !' నాకోసమా? ఈ భూప్రపంచంలో నాకో గుర్తింపు ఉందా? నన్ను చూడడానికి ఎవరైనా వస్తారా?
ఎవరునాన్నా? 'వచ్చి చూడు ' సంభ్రమంగా నాన్న నను సరిం చాను .................
అద్భుతంగా రాస్తున్నారు అని చెప్పడం చాలా చిన్నపదమేమో జయచంద్ర గారు..నేను ఇన్ని రోజులు ఈ నవల ఎలా మిస్సయ్యానో..ఇది జరిగిన సంఘటన?? లేక కల్పితమా?..ఏదేమైనా కళ్ళకు కట్టినట్లు రాస్తున్నారు..అక్కడ పత్రాల భావావేశాలు నేను కూడా అనుభావిన్చెంత గొప్పగా...తదుపరి భాగం కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటాను :)
రిప్లయితొలగించండిచాలా ఆసక్తిగా సాగుతూవుంది మీ కథనం, ప్రతిరోజు ఎప్పుడెప్పుడు పోస్టు చేస్తారాని ఎదురుచూస్తూవుంటాను. ఈ నవలకు మొదటిభాగం లంకెను ఇవ్వగలరా..మీ బ్లాగులో కనపడటంలేదు.
రిప్లయితొలగించండి