నేనెందుకిలా .......6

చెరొక స్కేలు పట్టుకొని శివా ఒకప్రక్క మధూ మరోప్రక్కా నాకోసం ఎదురు చూస్తూ నిల్చుని ఉన్నారు. "మా ముసుగులు లాగేసి, మానిద్ర పాడు చేస్తావుటే!ఈరోజు నీ పని అయి పోయింది." అంటూ నామీదకు లంఘించాడుశివా.
నేను ఒక్క ఎగురు ఎగిరి వాడిని ప్రక్కకు తోసేసి పరుగుతీశాను తోటలోకి.వాడు కొంతదూరం పరుగెత్తి రొప్పుతూ నిల్చిపోయాడు.కానీ మధూ నావెంట పడింది.అది నాకంటే వేగంగా పరుగెత్త గలదు.నేను వెళ్ళినాన్నగారి కుర్చీవెనుక నిల్చున్నాను."ఏమిటేమీ గోల,మధూ ఊరుకో"" అంటూ నాన్నగారు పరిస్తితులను అదుపులోకి తెచ్చారు.
త్వర త్వరగా తయారయ్యి బయలుదేరాను.నాన్న గారు స్కూటరులోనన్ను తీసికెళ్ళి నిశ్చల యింటి వద్ద వదిలాడు.నిశ్చల పరుగునవచ్చి నన్ను రిసీవ్ చేసుకొంది.
సాయంత్రం వస్తానని చెప్పి నాన్న వెళ్ళిపోయాడు. నిశ్చల ఇంకా స్నానం చేసినట్టులేదు.తలకూడా దువ్వినట్టు లేదు.జుట్టంతా వెనక్కు లాగి రిబ్బన్తో గట్టిగాకట్టివేసింది.ఒక పెద్ద యింటిలో ఔట్ హవుసులో అద్దెకుంటున్నారు వారు.
నన్ను ఇంటి వెనక్కు తీసికెళ్ళింది.అది చిన్న పోర్శన్.ఇంటి ముందు చిన్న బాదంచెట్టుంది.మేము లోపలికి వెళ్ళాము.లోపల వంటిల్లు కాక రెండు గదులున్నట్లున్నాయి.నన్ను హాలులో కూర్చోబెట్టి లోనికెళ్ళింది నిశ్చల.
ఇల్లంతా నిశ్శబ్ధంగా ఉందేమిటి చెప్మా అనుకొంటూ కూర్చున్నాను.ఈ నిశ్శబ్ధంలోంచీ నాకేదో అపశ్రుతి విన్పిస్తూంది. కొంత సేపు తర్వాత నిశ్చల ఒక కప్పులోపాలు తీసికొని వచ్చి నా చేతికిచ్చింది.
"అమ్మా నాన్నా లేరా" అడిగాను. "నాన్నగారు బయటకు వెళ్ళారు.అమ్మ లోపలుంది" నేను పాలు త్రాగేవరకూ నిల్చుని లోపలకు రమ్మని పిల్చింది.నన్ను ముందు వంట గదిలోకి తీసికెళ్ళింది.అటు తిరిగి వంట చేస్తున్న ఆమెను చూపి "మా పిన్ని" చెప్పింది.ఆమె తలత్రిప్పి నావైపు చూసి మళ్ళీ అటు తిరిగింది.చిన్న చిరునవ్వు కూడా లేదు.లేకపోగా ముఖంలో కౄరత్వం కొట్టొచ్చినట్టు కన్పిస్తూంది.నాకెందుకో ఆమె నచ్చలేదు.
"అమ్మ?" అడిగాను, నిశ్చలవైపు తిరిగి.ఇంతలో ఒక పెద్దకేక విన్పించింది.ఒకసారికాదు.అలా కేకలు విన్పిస్తూనేఉన్నాయి.నిశ్చల నన్ను గట్టిగా పట్టుకొని "బృందా! నీవు హాల్లో కూర్చో!నేనిప్పుడేవస్తాను.నాతోరాకు--"
గబ గబా నాతో చెప్పేసి పక్కరూములోకి పరిగెత్తింది.’పిన్ని’ తలకూడా తిప్పకుండా వంట చేసుకొంటూ, కను కొలుకుల్లోంచీ నావైపు చూసింది. నేను హాలు వైపు నడుస్తూ,చిన్నతనంలో ఉండే కుతూహలంకొద్దీ, పక్కరూములోకి తొంగి చూశాను.అంతే! నిశ్చేష్టురాలినై నిల్చుండి పోయాను.నాకళ్ళు పెద్దవయ్యాయి.ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసింది.నా శరీరంపై నాకే పట్టు తప్పి, లోపలికి అలా చూస్తూండి పోయాను.--
************* ******** ***********
ఆమె నిశ్చల తల్లి అనుకొంటాను.కళ్ళు పెద్దవి చేసి నాలుక బయటకు వ్రేలాడ దీసి పెద్దగా రొప్పుతూంది.రెండు చేతులూ వెనక్కు విరిచి చైనుతో కట్టేసి ఉన్నాయి.జడ ఊడిపోయి జుట్టంతా ముఖం మీద పడుతూంది.చైను లాగుతూ చేతులు గుంజుకొంటూంది.నిశ్చల ఆమెను గట్టిగా పట్టుకొని చెవి దగ్గర "అమ్మా!అమ్మా!" అని పిలుస్తూంది.ఆ పిలుపుకి ఆమె కొద్దిగా స్పందిస్తూంది.
ఆమె రెండు బుగ్గలనూ చేతితో పట్టుకొని "అమ్మా! ఏం కావాలి?" అని అడుగుతూంది నిశ్చల.ఈనిశ్చల నాకు ప్రాణ స్నేహితురాలు నిశ్చలగా కాక ఒక మాతృమూర్తిలా ,ఆకాశ మంత ఎత్తుకు ఎదిగిన ఒక స్త్రీ మూర్తిలా కన్పించింది నాకళ్ళకు.ఆమె గుడ్లు త్రిప్పుతూ ప్రక్కనున్ననీటి బిందె వైపు చూపించింది.నిశ్చల బిందెలో నీరు గ్లాసుతో ఆమెకు త్రాగించింది.అవి త్రాగి ఆమె అలాగే మంచంపై వాలి కళ్ళు మూసుకొంది. నెమ్మదిగా వెనక్కు తిరిగిన నిశ్చల గుమ్మంలో నన్ను చూసి నిర్ఘాంత పోయింది.ఇంకా విభ్రాంతిలో ఉన్న నన్ను చేయి పట్టుకొని హాలులోకి నడిపించింది."అమ్మకు బాగాలేదు" అని మాత్రం చెప్పింది.ఇంకేమైనా మాటాడితే పిన్ని వింటుందని భయమేమో!

ఎలాగో సాయంత్రం వరకు గడిపి ఇంటికి వచ్చేశాను.ఇంట్లో ఎవ్వరికీ ఈ సంగతులేవీ చెప్పలేదు. రాత్రి కలలో నిశ్చల తల్లి ముఖమే కన్పిస్తూంది.పొద్దున లేచేసరికి ఒళ్ళు కాలి పోతూంది.అమ్మా,నాన్నా,చాలా ఆదుర్దా పడ్డారు. ఆ జ్వరం మూడు రోజులు తగ్గలేదు.సర్కసులో పులిని చూసికూడానేనంత భయ పడలేదు. నాకు జ్వరమని తెలిసి నిశ్చ్లల అర్ధం చేసికొంది.ఒక రోజు ఇంటికి వచ్చి "సారీ,బృందా!
నిన్ను మా యింటికి పిలవకుండా ఉండాల్సింది." అంది.నేను చేతులతో దాని నోరు మూశాను ,అలా అనవద్దన్నట్టు..అదీగాక విషయమేమిటో నేను మాయింట్లో ఎవ్వరికీ చెప్పలేదు.....